Zatem TSC1 odgrywa rolę w stabilizowaniu kompleksu, podczas gdy TSC2 ma aktywność GTPazy. Z tego powodu inaktywacja mutacji w którymkolwiek genie prowadzi do tego samego zaburzenia klinicznego. Oczywiście oba białka odgrywają kluczową rolę w kilku procesach, które są kluczowe dla prawidłowego rozwoju mózgu.
- Co jest gorsze TSC1 lub TSC2?
- Co to jest TSC1 i TSC2?
- Czym jest gen TSC2?
- Czy stwardnienie guzowate zagraża życiu?
- W jakim wieku rozpoznaje się stwardnienie guzowate?
- Jaka jest oczekiwana długość życia osoby ze stwardnieniem guzowatym?
- Jakie są oznaki i objawy stwardnienia guzowatego?
- Czy TSC jest genetyczne?
- Jak zachorujesz na stwardnienie guzowate?
- Czy istnieje lekarstwo na stwardnienie guzowate?
- Co to są bulwy korowe?
Co jest gorsze TSC1 lub TSC2?
Niemniej jednak pacjenci z mutacjami TSC2 mają gorsze ogólne rokowanie niż pacjenci z mutacjami TSC1 [13], a model myszy z warunkowym nokautem Tsc2 ma cięższy fenotyp niż warunkowy nokaut Tsc1 na tym samym warunkowym tle genetycznym [14].
Co to jest TSC1 i TSC2?
Białka stwardnienia guzowatego 1 i 2, znane również jako TSC1 (hamartin) i TSC2 (tuberin), tworzą kompleks białkowy. Kodujące dwa geny to TSC1 i TSC2. Kompleks jest znany jako supresor guza. Mutacje w tych genach mogą powodować kompleks stwardnienia guzowatego.
Czym jest gen TSC2?
Gen TSC2 dostarcza instrukcji dotyczących wytwarzania białka zwanego tuberyną, którego funkcja nie jest w pełni poznana. W komórkach tuberyna oddziałuje z białkiem o nazwie hamartin, które jest wytwarzane z genu TSC1. Te dwa białka pomagają kontrolować wzrost i wielkość komórek.
Czy stwardnienie guzowate zagraża życiu?
W zależności od miejsca rozwoju nienowotworowych narośli (guzów łagodnych) i ich wielkości, mogą powodować poważne lub zagrażające życiu powikłania u osób ze stwardnieniem guzowatym. Oto kilka przykładów powikłań: Nadmiar płynu w mózgu i wokół niego.
W jakim wieku rozpoznaje się stwardnienie guzowate?
U pacjentów zdiagnozowano TSC w wieku od urodzenia do 73 lat. Średni wiek w chwili rozpoznania wynosił 7,5 roku. U 81% pacjentów zdiagnozowano przed 10. rokiem życia. Rozpoznanie w okresie dojrzewania i dorosłości nie było rzadkością..
Jaka jest oczekiwana długość życia osoby ze stwardnieniem guzowatym?
Jaka jest normalna długość życia osoby z TSC? Większość osób z TSC będzie żyła normalnie. W niektórych narządach, takich jak nerki, płuca i mózg, mogą wystąpić komplikacje, które mogą prowadzić do poważnych trudności, a nawet śmierci, jeśli nie są leczone. Niekontrolowana padaczka może również zagrażać życiu.
Jakie są oznaki i objawy stwardnienia guzowatego?
Oznaki i objawy stwardnienia guzowatego
- Opóźnienia rozwojowe.
- drgawki.
- niepełnosprawność intelektualna.
- nieprawidłowy rytm serca.
- niezłośliwe guzy mózgu.
- złogi wapnia w mózgu.
- niezłośliwe guzy nerek lub serca.
- narośla wokół lub pod paznokciami rąk i nóg.
Czy TSC jest genetyczne?
Czy TSC jest dziedziczone? Chociaż niektóre osoby dziedziczą zaburzenie od rodzica z TSC, większość przypadków występuje jako przypadki sporadyczne z powodu nowych, spontanicznych mutacji w TSC1 lub TSC2 - co oznacza, że żaden rodzic nie ma zaburzenia ani wadliwych genów. Zamiast tego wadliwy gen pojawia się najpierw u chorego osobnika.
Jak zachorujesz na stwardnienie guzowate?
Stwardnienie guzowate jest chorobą genetyczną. Chorobę wywołują zmiany (lub mutacje) w genie TSC1 lub TSC2. Ponieważ jest genetyczny, może zostać przekazany z rodzica dziecku lub odziedziczony. Jeśli jeden z rodziców ma stwardnienie guzowate, każde dziecko urodzone przez tego rodzica ma 50% szans na odziedziczenie choroby.
Czy istnieje lekarstwo na stwardnienie guzowate?
Chociaż nie ma lekarstwa na stwardnienie guzowate, leczenie może pomóc w radzeniu sobie z określonymi objawami. Na przykład: Leki. W celu opanowania napadów można przepisać leki przeciwpadaczkowe.
Co to są bulwy korowe?
Definicja. Bulwy korowe w mózgu są zmianami hamartomatycznymi, zwykle zlokalizowanymi na granicy istoty szarej i białej, zwykle w płatach czołowych i ciemieniowych. Bulwy korowe składają się z nieprawidłowych komórek glejowych i nerwowych, a wielkość, liczba i umiejscowienie różnią się u poszczególnych pacjentów. [